Beggars Banquet 1991  | | 1. Intro (dead but dreaming) - For Her Light - At the Gates of Silent Memory - Paradise Regained, 2. Moonchild, 3. Submission, 4. Preacher Man, 5. Love Under Will, 6. Sumerland, 7. Last Exit for the Lost, 8. Psychonaut, 9. Dawnrazor
Ka¿dy "wiêkszy" zespó³ w pewnym momencie wydaje album koncertowy. Nagrywa siê kilka koncertów na przestrzeni ca³ej trasy, wybiera te najlepiej wykonane, dokonuje drobnych poprawek w studiu. Po takich retuszach umykaj± gdzie¶ drobne potkniêcia, a publiczno¶æ wydaje siê jako¶ bardziej ¿ywio³owo i entuzjastycznie przyjmowaæ kolejne utwory. Ka¿dy "wiêkszy" zespó³ wydaje tak± p³ytê kiedy chwilowo skoñczy³y siê kompozytorskie pomys³y, wytwórnia domaga siê wydawnictwa z najwiêkszymi przebojami, a muzykom doskwiera wierc±cy dziurê w ¿o³±dku brak pieniêdzy...
Czy ta p³yta powsta³a w³a¶nie z takich pobudek? Czy muzycy Fields of the Nephilim po nagraniu ledwie trzech d³ugograj±cych albumów wypalili siê artystycznie?
Carl McCoy to postaæ w krêgach rocka gotyckiego legendarna. Owiana mgie³k± tajemnicy i mistycyzmu. Powszechnie znane s± jego zainteresowania magi± i okultyzmem, które czêsto znajduj± odzwierciedlenie w tekstach Fields of the Nephilim. I taki przede wszystkim jest ten koncert - mroczny, tajemniczy i niezwyk³y. McCoy nie mami publiczno¶ci dowcipnymi wypowiedziami miêdzy kolejnymi utworami, ale wraz z reszt± muzyków kreuje tê jedyn± i niepowtarzaln± atmosferê charakterystyczn± tylko dla tej grupy. Zamykaj±c oczy przenosimy siê do odleg³ej geograficznie i czasowo antycznej Sumerii. Stajemy u wrót pradawnych tajemnic, dotykamy tego co zakazane, widzimy i s³yszymy to co boskie. McCoy staje siê naszym kap³anem, a muzyka Fields of the Nephilim religi±. Padamy na kolana przygnieceni szczero¶ci± i autentyczno¶ci± dochodz±cych do nas d¼wiêków, a innym razem porywa nas wir namiêtno¶ci i szaleñstwa towarzysz±cego misterium McCoy'a. Oj trochê mnie ponios³o :-)
"Earth Inferno" to p³yta absolutnie genialna, porywaj±ca i przeszywaj±ca swoim piêknem i majestatem do szpiku ko¶ci. Trudno obok tych d¼wiêków przej¶æ obojêtnie. Trudno siê nie rozmarzyæ i nie odp³yn±æ ku kusz±cej mistycznymi doznaniami tajemnicy. Muzyka Fields of the Nephilim ma w sobie co¶ uzale¿niaj±cego, jest jak narkotyk daj±cy najsilniejsze doznania, z którym najtrudniej jest zerwaæ.
Je¶li chodzi o sam± zawarto¶æ to "Earth Inferno" stanowi materia³ przekrojowy z ca³ej twórczo¶ci Fields of the Nephilim nagrany w ogromnej wiêkszo¶ci 6 pa¼dziernika 1990 roku, w Brixton Academy. W³a¶ciwie odnajdziemy tu wszystkie najwa¿niejsze utwory, które zagrano w wersjach bardzo zbli¿onych do orygina³ów. Oczywi¶cie najmocniej reprezentowany jest tu "Elizium", ale to nie mo¿e byæ niespodziank±. Trudno mówiæ o mocniejszych i s³abszych punktach albumu, zachwycaj±co wypada sam pocz±tek - "Intro (dead but dreaming)" - For Her Light - At the Gates of Silent Memory (motyw odegrany przez Noda Wright'a na perkusji!!!) - Paradise Regained" zgrane jak jedna ca³o¶æ, wyró¿niaj± siê tak¿e "Love Under Will", "Last Exit for the Lost", "Psychonaut" (z refrenem ¶piewanym przez McCoy'a podobno w dialekcie staro sumeryjskim!) i "Dawnrazor" czyli w³a¶ciwie ca³a p³yta:)
"Earth Inferno" to dla mnie ³abêdzi ¶piew genialnego zespo³u. Nastêpne wydawnictwa pocz±wszy od "Revelations' i "From Gehenna to Here do Fallen" to jedynie odcinanie kuponów od minionej s³awy, ale nie przez sam zespó³ tylko wytwórniê. Có¿ takie czasy... Nam pozosta³o cierpliwie czekaæ now±, prawdziw± p³ytê Fields of the Nephilim.
-- mr hermeticum [15 pa¼dziernika 2004]
ostatnie recenzje autora:
- Deine Lakaien - Winter Fish Testosterone -- [15 pa¼dziernika 2004]
inne recenzje Fields of the Nephilim:
- Fields of the Nephilim - Fallen -- smola [28 grudnia 2002]
- Fields of the Nephilim - Mourning Sun -- wolf242 [30 listopada 2005]
- Fields of the Nephilim - Paradise Regained (live in Dusseldorf) -- wolf242 [1 listopada 2008]
- Fields of the Nephilim - Revelations - Forever Remain - Visionary Heads -- wolf242 [14 pa¼dziernika 2004]
- Fields of the Nephilim - Revelations, Forever Remain, Visionary Heads -- smola [15 marca 2003]
powrót do recenzji » |
