Old Europa Cafe 2008 Ocena:
  | | 1. Poudre Bleue, 2. Le Reveil De Neptune, 3. L’epaule D’Orion, 4. Bleue Et Or Sous La Neige, 5. La Pluie Argentee De Pays Dogon, 6. Et Bien Soit! Va Pour Le Transsiberien!, 7. Feu Du Bengale, 8. Ronds Dans L’eau, 9. Mecanique Du Chaos
Nie powinien dziwiæ nas fakt, ¿e Mathieu Broquerie wielokrotnie nagrywa³ wspólnie z Thierrym Jolifem, znanym z Lonsai Maikov. Ju¿ choæby pobie¿ne przes³uchanie "Le Reveil de Neptune" pozwala stwierdziæ, ¿e mamy tu do czynienia z podobn± wra¿liwo¶ci±, pokrewnym postrzeganiem muzyki. W istocie przek³ada siê to tak¿e na zbli¿one brzmienie, instrumentarium i sposób komponowania, choæ Dysonansowy S³oñ w ¿adnym razie nie jest prostym klonem Lonsai Maikov. Mo¿na raczej odnie¶æ wra¿enie, ¿e oba projekty rozwija³y siê razem, w jaki¶ sposób (¶wiadomy lub nie) oddzia³uj±c na siebie.
Muzyka Lonsai Maikov, choæ bardzo prosta, chwilami wrêcz nieporadna, wygrywa z zawarto¶ci± wielu innych p³yt, bo jest w niewymuszony sposób szczera. Bardzo piêknie napisa³ o tym swego czasu Stark na ³amach swojego Santa Sangre Magazine, recenzuj±c split Thierry'ego Jolifa i w³a¶nie Mathieu Broquerie. O solowej p³ycie tego ostatniego powiedzieæ mo¿na to samo. To nie jest arcydzie³o obróbki studyjnej czy eksperymentu formalnego, to nie jest twórczo¶æ krzykliwa i czymkolwiek epatuj±ca. To tylko dziewiêæ skromnych kompozycji, które trudno jednoznacznie zaklasyfikowaæ, co zreszt± w ¿adnym razie nie oznacza jakiego¶ nieprzemy¶lanego, postmodernistycznego eklektyzmu. Balansowanie na pograniczu kilku stylistyk zdaje siê tu byæ czym¶ naturalnym, wyp³ywaj±cym prosto z serca kompozytora. Dissonant Elephant funkcjonuje byæ mo¿e - choæby z racji na pokrewieñstwo duchowe i artystyczne z Lonsai Maikov czy na fakt wydawania siê w Old Europa Cafe - gdzie¶ na obrze¿ach sceny neofolkowej lub postindustrialnej, ale... Ale tak naprawdê to co¶ zupe³nie innego: to osobliwe po³±czenie ciep³ej, ambientalnej elektroniki, neofolkowej ballady, awangardowej muzyki 'powa¿nej' i lekko jazzuj±cego rocka. Byæ mo¿e jakie¶ zastosowanie mia³yby tu wy¶wiechtane etykietki typu 'chillout' czy 'lounge', gdyby tylko nie kojarzyæ ich automatycznie z ta¶mow± tandet±. Hm, ale pomyliæ siê mo¿na, w ka¿dym razie na pierwszy rzut ucha, bo to naprawdê niepozorna muzyka. Ale tak¿e poczciwa (to s³owo znajduje tu ¶wietne zastosowanie) i po prostu fajna. To jest jej si³±.
-- Adam T. Witczak [2 lutego 2012]
ostatnie recenzje autora:
- Nova - Utopica Musa -- [5 lutego 2018]
- SPK - Zamia Lehmanni - Song of Byzantine Flowers -- [15 listopada 2017]
- Feanch, Dutour, Lubat - Grand Air LP -- [15 pa¼dziernika 2017]
- The Third Eye Foundation - The Dark -- [14 pa¼dziernika 2017]
- Dissonant Elephant - 5 larmes de cristal -- [13 pa¼dziernika 2017]
wiêcej...
inne recenzje Dissonant Elephant:
- Dissonant Elephant - 5 larmes de cristal -- Adam T. Witczak [13 pa¼dziernika 2017]
powrót do recenzji » |
