¤ Parzival - Casta ¤



Mighty Music 2014

Ocena:
4

1. Kalachakra, 2. Kurushektra Purana, 3. Himagni Purana, 4. Airyanem Vaejah Purana, 5. Uttara Purana, 6. Navadi Purana, 7. Ayo Purana, 8. Rudra Purana, 9. Yavashtra Purana, 10. Andra Purana, 11. Regnabit

Na pierwszy rzut oka (ucha) Parzival mo¿e wydawaæ siê zespo³em, który od dwudziestu lat gra mniej wiêcej to samo, mianowicie wariacje na temat surowej, pompatycznej, neoklasyczno-industrialnej estetyki wykreowanej wcze¶niej przez Laibach. To jednak tylko pozory. W istocie poszczególne albumy rosyjsko-duñskiego zespo³u ró¿ni± siê od siebie bardzo mocno.

Na samym pocz±tku, jeszcze pod nazw± Stiff Miners, mieli¶my p³ytê "Giselle", rodzaj cyberpunkowego electro, w niewielkim stopniu zwiastuj±cy pó¼niejszy orkiestralny patos - który rozpocz±³ siê wraz z materia³em "Vox Celesta", wydanym w roku 1997 i cechuj±cym siê nie do koñca dopracowanym, szorstkim brzmieniem.

Pó¼niej przyszed³ czas na minimalistyczny kr±¿ek "Anathema Maranatha", którego szkieletem by³y podk³ady oparte o nieco po³amany rytm pulsuj±cego basu i dyskotekowego beatu. Szkielet ten uzupe³nia³y oczywi¶cie podnios³e tr±by jerychoñskie i grobowy, nienaturalnie niski wokal, deklamuj±cy i zawodz±cy ³aciñskie modlitwy. "Blut und Jordan" z roku 2002 kontynuowa³ tê ¶cie¿kê, ale w sposób mniej beatowy, a bardziej nawi±zuj±cy do muzyki dawnej i orientalnej. Obie ¶cie¿ki ³±czy³ w sobie materia³ "Noblesse Oblige", podczas gdy "Deus Nobiscum" stanowi³ potê¿n± wycieczkê w ¶wiat dynamicznego, zindustrializowanego electro, nadal jednak pe³nego orkiestralnego monumentalizmu. "Zeitgeist" mo¿na uznaæ za wariacjê na temat "Noblesse Oblige" i ulepszenie tego zestawu, za¶ "Urheimat" to co¶ jakby "Deus Nobiscum" ogo³ocone z pierwiastków melodycznych, na rzecz podporz±dkowania wszystkiego surowej, motorycznej rytmice.

Dwa ostatnie albumy to - jak wiadomo - "Die Kulturnacht" i "Casta". Oba zdecydowanie prezentuj± muzyczne, klasyczne oblicze Parzival (a nie to stechnicyzowane i nieludzkie). £±czy je fakt, ¿e w nagraniach wziê³y udzia³ autentyczne orkiestry (a nie tylko syntezatory), aczkolwiek mimo tego p³yty ró¿ni± siê od siebie. "Die Kulturnacht" pozostaje w zasadzie w krêgu kultury europejskiej, podczas gdy "Casta" to jawne wyj¶cie w stronê Indii i Persji, w stronê dawnych cywilizacji aryjskich.

Konstrukcja utworów opiera siê na pomy¶le prostym, ale owocnym: otó¿ zasadniczy schemat to w dalszym ci±gu rozbuchany, symfoniczny marsz pe³en tr±b, kot³ów, werbli i smyczków, w wyniku czego ca³o¶æ przypomina muzykê Basila Poledourisa czy Miklósa Rozsy. Do tego mamy jednak dwa ³yki egzotyki - i to nie w postaci lipnych sampli fujarek i piszcza³ek, ale w wykonaniu autentycznego zespo³u Sikhów. Ich trele i po¶wistywania nie zmieniaj± ogólnej struktury kompozycji, ale wprowadzaj± nowy nastrój i oczywiste urozmaicenie. Brzmi to ca³kiem przekonuj±co, a trzeba oczywi¶cie dodaæ, ¿e nad ca³o¶ci± unosi siê, jak zawsze, odwieczny wokal Dmitrija Bablewskiego, zawodz±cego i deklamuj±cego teksty, co do których mo¿na podejrzewaæ, ¿e s± historiami, modlitwami albo deklaracjami osadzonymi w mitologii wedyjskiej. Co ciekawe, lider grupy ujawni³ w jednym z wywiadów, ¿e na potrzeby albumu zosta³ skonstruowany sztuczny jêzyk "Jawaschtra", oparty o s³ownictwo sanskrytu, ³aciny oraz jêzyków germañskich i s³owiañskich.

Ca³o¶æ koñczy jednak kompozycja "Regnabit" (tj. "(On) bêdzie królowa³"), co mo¿e stanowiæ nawi±zanie do chrze¶cijañstwa, wokó³ którego koncentrowa³y siê wcze¶niejsze albumy. Taki tytu³ nosi³o te¿ czasopismo katolickie z lat 20-tych, w którym publikowa³ niejaki Rene Guenon - postaæ sk±din±d ceniona na scenie militarno-neofolkowej.

No i niespodzianka: z albumem mo¿na siê w ca³o¶ci zapoznaæ na bandcampowym profilu grupy: https://orderofparzival.bandcamp.com/

-- Adam T. Witczak [30 grudnia 2014]



ostatnie recenzje autora:
Nova - Utopica Musa -- [5 lutego 2018]
SPK - Zamia Lehmanni - Song of Byzantine Flowers -- [15 listopada 2017]
Feanch, Dutour, Lubat - Grand Air LP -- [15 pa¼dziernika 2017]
The Third Eye Foundation - The Dark -- [14 pa¼dziernika 2017]
Dissonant Elephant - 5 larmes de cristal -- [13 pa¼dziernika 2017]
  wiêcej...



inne recenzje Parzival:
Parzival - Anathema Maranatha -- Adam T. Witczak [9 maja 2012]
Parzival - Urheimat -- Adam T. Witczak [31 maja 2011]

powrót do recenzji »


Szukaj:

nowe na stronie:
Decondition ‎&…
Maison Close –…
Nyodene D – Eden…
Consumer Electronics…
Nova - Utopica Musa
SPK - Zamia Lehmanni…
Feanch, Dutour, Lubat…
The Third Eye Foundati…
Dissonant Elephant - 5…
Club Alpino - Woouldy
Club Alpino - Tunga
Roman Wierciñski - We ar…
Jan Grünfeld - Music f…
Simfonica - Song of the…
Roman Catholic Skulls…
Chvad SB - Phenomenali…
Lonsai Maikov - Déce…
Robert Henke w Chorzowie
Dog in the Evening…
Sublamp - Cathedrals o…
wiêcej »

polecamy | wiêcej »

© 1996-2024 postindustry.org


wygenerowane w 0.014 s.