1. Death Is a King, 2. Hey, 3. Demon Prophet, 4. Find You, 5. The Last Time, 6. Move On, 7. Evil Love, 8. Love in the Backroom, 9. Nothing After This, 10. Taken, 11. All Kind of Wrong, 12. Lovers Arms
Ba³em siê pierwszej solowej p³yty Douglasa, która 'dojrzewa³a' podczas trasy koncertowej Nitzer Ebb. Cz³owiek-instytucja, jeden z najbardziej rozpoznawalnych wokali w szeroko pojêtym EBM, dla mnie 'mistrz'. Moje obawy wziê³y siê jak us³ysza³em promuj±cy p³ytê (wtedy jeszcze zapowiadana pod tytu³em "Life Is Sucking the Life out of Me") singiel "Hey". Masakra, wiem, ¿e Douglas lubi taki dziwny elektroniczny 'jazz' ("Showtime"), ale tym razem przesadzi³. Nuda i ogromne rozczarowanie. I pojawi³o siê pytanie - daæ zarobiæ trochê dolców wytwórni Pylon? Da³em, bo to jednak McCarthy, a i snippety kolejnych kawa³ków zapowiada³y, ¿e nie bêdzie a¿ tak ¼le. Na ca³e szczê¶cie "Hey", to jeden z najs³abszych momentów p³yty, ale z drugiej strony niestety nie jedyny.
Dziwna p³yta, fani Nitzer Ebb mog± poczuæ siê bardzo rozczarowani, bo poza typowo 'najcerowskim' "Move On" (sk±din±d znakomitym) nie u¶wiadczymy podobnych klimatów. Zamiast tego mamy silne nawi±zania do lat 90-tych, do tanecznych, lekkich klimatów. Wokal jak zawsze wspania³y, ale takie "Find You" (tam s³ychaæ sitar, taki instrument, który na p³ycie McCarthy'ego powinien byæ zakazany), czy "Evil Love" obni¿aj± ogóln± ocenê.
Z ka¿dym przes³uchaniem ta p³yta coraz bardziej podoba mi siê, lecz pewnego poziomu nie przeskoczy. Fajnie, ¿e McCarthy nie daje siê zaszufladkowaæ, ale akurat ja wolê go w wersji agresywnej, z szybkim rytmem. Tak jak w "Move On'. Ten utwór jest dla "Kill Your Friends" tym, czym by³o "Promises" dla "Industrial Complex". Absolutny headliner, który sta³ siê u mnie 'klasykiem'. ¯e brzmi typowo 'najcerowsko', w³±cznie z charakterystycznymi okrzykami? O to chodzi w tej zabawie!. Mogê go s³uchaæ na okr±g³o. Po bli¿szym i dok³adniejszym zaznajomieniu siê z zawarto¶ci± p³yty wyró¿niam jeszcze "Death Is a King", "Demon Prophet" ('zmys³owy' wokal, przy którym wymiêkam), "Love in the Back Room", "Taken" i najbardziej obok "Move On" imprezowy "All Kind of Wrong". Tak, ten ostatni, to co¶ bardzo dobrego na imprezê, bardzo energetyczny numer. Nadal jednak wolê duet Fixmer/McCarthy. Z drugiej strony, jak sobie przypomnê, co 'pope³ni³' Bon Harris i jego Maven, to wielka ulga cz³owieka ogarnia. Tamto to by³ dopiero szajs i nêdza.
A "Kill Your Friends", to p³yta ciekawa, zaskakuj±ca, ale nie porywaj±ca tak bardzo jak chcia³bym. Swego rodzaju ho³d dla przesz³o¶ci, nagrany z lud¼mi, których nawet nie ma wymienionych w ksi±¿eczce (poza producentem - Marc Bell). Ale tego "Hey" nie wybaczê nigdy:)
Dusza kolekcjonera jednak da³a znaæ o sobie i poza standardowym cd zakupi³em winyla, który jest z dodatkowym cd i 12-calówkê z remiksami "Death Is King" i "Taken". Dodatkowy cd zawiera w porównaniu do 'normalnej' edycji w³a¶nie te dwa remiksy + remiks "Hey" + wyd³u¿one wersje "Death Is King", "Demon Prophet" i "Move On". Wystarczy³o to, aby dodaæ do kolekcji:) A sam Douglas jest na tyle p³odny, ¿e za chwilê us³yszymy jego wokal na kolejnym singlu np. Motora:)
